Ik begon als zelfstandig tekstschrijver omdat ik ‘iets met schrijven’ wilde doen. Na vijftien jaren van interviewen, redigeren en vooral lekker veel schrijven, weet ik dat het destijds de juiste keuze was. Ik mocht zoveel interessante mensen leren kennen; zoveel intrigerende verhalen verwoorden; zoveel leren en ik ben zo gegroeid. Als tekstschrijver, maar ook als mens. Ik kom op plekken en in bedrijven waarvan ik soms het bestaan of de impact nooit had vermoed. Ik mag mensen in de meest uiteenlopende functies uithoren over hun successen, problemen en oplossingen en dat verwoorden in een positief verhaal. Wat heb ik toch een prachtig vak!

Het enige minpuntje dat ik kan bedenken is dat ik mijn grootste hobby kwijtraakte, toen ik er op 1 mei 2000 mijn werk van maakte. Ik schreef sindsdien geen toneelstukken meer – misschien moet ik dat toch weer eens oppakken – en er was ook minder te lachen voor de lezers dan voor het toneelpubliek. Maar uit alles wat ik van lezers, klanten en opdrachtgevers terugkrijg blijkt dat ik mensen steeds weer kan boeien en inspireren. Door hun verhalen helder te verwoorden, informatie toegankelijk te maken en mee te denken over de beste manier om een boodschap te communiceren. Dus daar ga ik de komende 15 jaar natuurlijk lekker mee door. De media zullen veranderen. Minder papier, meer digitaal en wie weet wat de toekomst nog brengt. In die toekomst zal een enthousiaste tekstschrijver altijd nog belangrijk blijven voor de meerwaarde van de communicatie.