De vorm van informatie verandert door het overweldigende aanbod. Alles moet in ultra korte berichten te behappen zijn. Anders is de concentratie en interesse alweer weg. Ik merk dat ik nauwelijks nog het geduld opbreng om die flitsende nieuwsbrieven in mijn mailbox echt te lezen. Meestal scan ik ze slechts met mijn pink al boven ‘delete’.

De digitale informatiestromen worden groter en groter. In mijn jeugd verslond ik hele boekenkasten. Gaandeweg werden de boeken grotendeels vervangen door kranten, tijdschriften, vakliteratuur en social media berichten. Mijn leeshonger raakte in een stroomversnelling, maar daardoor ga ik de laatste tijd ook regelmatig kopje onder in het oneindige aanbod.   

Heeft het dan nog zin om onszelf te dwingen om elke week, elke maand een nieuwsbrief te produceren om mensen vooral attent te maken op ons zelf? Gaan we voor de kracht van de oppervlakkige herhaling of liever voor de inhoud? Sinds de aanschaf van mijn e-reader, twee jaar geleden, verlies ik me weer steeds vaker in een lekker ‘boek’. Wat kan dat rustgevend zijn! Vakliteratuur en fictie wisselen zich af naar gelang mijn stemming. Bedrijven of mensen die hun verhaal in een (digitaal) boek doen, kunnen mijn aandacht weer ouderwets vasthouden. Ik lees deze boeken op een vrije dag in de tuin of op vakantie – mijn leesplekken bij uitstek. Heerlijk, zo’n boek over echte mensen, ondernemers en hun visie. Ik heb alweer een voorraadje klaar voor deze zomer. Laat die ‘rat race’ dan maar even aan mij voorbij gaan…