Vreemde Snuiters

Sinds deze zomer lopen er een paar vreemde snuiters door onze tuin. Puk en Muk noem ik ze. Met hun eigenwijze koppies bekijken ze wat ik allemaal doe – en vooral wat ik niét doe in de tuin. Ik heb inderdaad geen groene vingers…

Zijn het kippen? Vogels? Ik hou het op Kraanvogels. Ze stalen mijn hart toen we tijdens onze vakantie een kijkje namen in het schitterende Oostenrijkse dorpje Rattenberg. Sindsdien lopen ze over ons gazonnetje. Ja, ze lópen, want elke keer als het gras gemaaid wordt – en ook tussendoor – zet ik ze op een andere plek neer. En draai ik de snaveltjes in een andere stand. Meestal kijken ze in mijn richting. Als ik daar dan zit, met een kopje thee en een boterham op het terras, of achter het raam, moet ik altijd weer glimlachen om die twee. Ik betrap me er zelfs op dat ik al peinzend soms vraag: “Wat vinden jullie nou daarvan?” Maar gelukkig bemoeien ze zich nergens mee…

Zelfs het mooiste kunstwerk verliest de aandacht als je er dagelijks langs loopt. Het valt pas weer op als iemand het verplaatst of weghaalt. Dus alles wat je belangrijk vindt, moet heel regelmatig van plek of vorm veranderen. Dat geldt ook voor je klantpresentatie, advertenties of webteksten. Natuurlijk moeten de uitstraling en toon herkenbaar blijven, maar ‘verandering van spijs’ doet toch eerder ‘eten’. Dat blijkt in de praktijk niet mee te vallen; de teksten van mijn eigen website blijven eigenlijk veel te lang hetzelfde. Maar ja, de schoenmaker loopt nu eenmaal óók op de oudste schoenen. Ook mijn eigen klanten gaan vóór. Zij kunnen dankzij mij wél regelmatig op verse teksten rekenen voor hun website, nieuwsbrief of brochures…

Maar ondertussen blijven Puk en Muk met hun ‘beweeglijkheid’ en komieke bekkies zorgen dat ze telkens weer mijn aandacht trekken en daarmee maken ze mijn leven nóg een beetje vrolijker…