tekstschrijven

De ik-of-wij-kwestie

Als zzp-er sta je vroeg of laat voor de ik-of-wij-kwestie. Schrijf maar eens je eigen webtekst. Dan volgt de onvermijdelijke vraag of je jezelf als ‘ik’ of ‘wij’ moet presenteren. Voor beide opties zijn voors en tegens. 

Niemand kan je verbieden om vanuit jezelf te schrijven. Maar een veelvuldig ‘Ik doe dit en dat’ gaat vervelen. Hoewel het inhoudelijk exact klopt, kan dit toch ook onbescheiden overkomen. Wanneer je de producten of diensten vanuit de ‘wij’- vorm aanbiedt, suggereert dat echter een meermanszaak… Derde persoon dan maar: ‘Hij’ of ‘zij’ doet zus en zo. Klopt precies, maar het klinkt soms erg onpersoonlijk…

Per situatie maak ik een afweging in de ik-of-wij-kwestie, samen met mijn opdrachtgevers. Voor mijn vorige website koos ik voor ‘wij’.  Ik werk immers vaak samen met collega-schrijvers voor een blad. En een nieuwsbrief, brochure of website komt altijd tot stand in samenwerking met fotografen, ontwerpers, drukkers, website-bouwers, video-bedrijven of applicatiebouwers. Diensten of producten in de wij-vorm aanbieden is dus zeker te rechtvaardigen. Afwisseling met passages in de derde persoon (bijvoorbeeld: Zij of Willy doet dit zo…) kan de tekst heel aantrekkelijk maken, hoewel zoiets in de spreektaal niet gebruikelijk is.

Bij de omzetting naar mijn huidige website ben ik overgestapt op ‘ik’, omdat ik vind dat ik hiermee veel dichter bij mezelf blijf. Ik tutoyeer mensen tegenwoordig ook eerder dan voorheen. Door de tijdgeest? Door mijn eigen leeftijd? Weet ik niet precies, maar het voelt gewoon beter en past bij mij.

Ik weet van een collega-tekstschrijver dat zij juist vanwege deze ik-of-wij-kwestie besloten heeft om géén website te maken en zich te beperken tot blogs, waar ze gewoon lekker in de ik- vorm kan schrijven. Maar of dát de meest creatieve oplossing is…?

 

Voor welke oplossing heb jij zelf gekozen? En waarom?

Geen categorie

De maatschappelijke rol van de zzp-er

Doen ZZP-ers eigenlijk wel aan maatschappelijk verantwoord ondernemen? Grote bedrijven profileren zich graag met hun ‘maatschappelijke kant’. Maatschappelijk verantwoord ondernemen lijkt daardoor een dure hobby. Laten kleine ondernemers het daarom afweten? Volgens mij niet. Ze vergeten alleen zich hiermee te profileren!

Opvallend veel ondernemers zijn de meest actieve kartrekkers bij clubs en verenigingen. Niet zo vreemd, want dat zijn doorgaans mensen met de juiste mentaliteit en veel praktisch inzicht om groepen mensen te binden of aan te sturen met een gezamenlijk doel. Eigenlijk verdient elke vereniging of vrijwilligersclub een aantal goede ondernemers.

Hebben ondernemers dan nog wel tijd om zich hiermee bezig te houden? Het mes kan ook van twee kanten snijden: maatschappelijk betrokken zijn is ook een goede manier om je sociale leven een impuls te geven. Je kunt je expertise als ondernemer of deskundige inzetten voor het algemeen belang. Ook het faciliteren van een clubje of vereniging is voor ondernemers vaak een kleine moeite. De tijdelijke beschikbaarheid van een busje, het kopieerwerk of een geleende koffiecontainer voor een evenement kan voor een vrijwilligersclub alweer een hele zorg minder betekenen. Sponsoring kan op veel meer manieren dan alleen met geld.

Maatschappelijke betrokkenheid wordt zelden vertaald in hogere omzetcijfers. Het geeft wel persoonlijke voldoening en de waardering vanuit de vereniging of een geslaagd resultaat kunnen ook veel goedmaken.

Een positieve en enthousiaste ondernemer kan een belangrijke motor zijn voor zowel zijn bedrijf als voor de maatschappij. Daar hebben we dus allemáál iets aan!